Kategoria: Farmaceuta w szpitalu

W poprzednich artykułach dotyczących badań klinicznych w szpitalach podkreśliłem rolę farmaceutów w całym procesie badaniowym i zaznaczyłem, iż niejednokrotnie stają się oni koordynatorami badania. Z tego też względu warto poznać specyfikę badań klinicznych od kuchni.

Myśląc o błędzie w medycynie dojdziemy do wniosku, że towarzyszy on tej dziedzinie od początków jej istnienia. Często niestety analiza przypadku dotyczy znalezienia i wyeksponowania winnego, zdobycia materiału dowodowego w procesach sądowych. Mylić się to rzecz ludzka, jednak ważne jest, aby starać się określać punkty krytyczne i znajdować rozwiązania o charakterze prewencyjnym.

Pacjent, u którego występują zaburzenia pracy wątroby, wymaga szczególnej uwagi w kontekście żywienia pozajelitowego, ponieważ żywienie tą drogą samo w sobie stanowi ryzyko uszkodzenia wątroby i może skutkować nasileniem choroby podstawowej

Wciąż brak jest jednak odpowiednich rozwiązań prawnych, by opieka farmaceutyczna mogła zaistnieć na oddziale - ale czy tylko o to chodzi?

Zapraszamy do zapoznania się z wywiadem z dr n.farm. Krystyną Chmal-Jagiełło, nową konsultant krajową w dziedzinie farmacji szpitalnej.

Badania kliniczne jako fundamentalny etap tworzenia nowych leków nieodłącznie wiążę się ze szpitalami, bowiem to one często pełnią rolę prężnych i dużych ośrodków badań klinicznych.

Farmaceuta wchodząc na teren oddziału szpitalnego diametralnie zmienia zakres swoich obowiązków. Aktywny udział w procesie terapeutycznym wymaga znacznie więcej niż mnożenia procedur ISO, weryfikowania kompletności dokumentów przed wydaniem kosztownego antybiotyku czy przygotowania zapisów przetargowych.

Wiedząc jak „inwazyjne” może być żywienie pozajelitowe i jak wiele powikłań się z nim wiąże, zaczynając od najgroźniejszych – jak zespół ponownego odżywienia czy powikłania septyczne, a na różnych zespołach niedoborowych lub zatruciach kończąc – niezwykle istotne jest, by planować i rozpoczynać je z rozwagą.

Powszechnie wiadomo, że nie jest to (niestety) powszechnie przyjęta praktyka w polskich szpitalach, gdzie farmaceuta postrzegany jest głównie jako osoba wydająca leki, które „potrzebne są na już i nikt nie będzie czekał na nie dłużej niż 10 minut“.

Apteka szpitalna to nie tylko wydawanie leków na oddziały, przygotowywanie preparatów żywieniowych i cytostatycznych czy też zarządzanie przetargami, ale także świat badań klinicznych, który nieodłącznie wymaga osoby farmaceuty do zapewnienia bezpieczeństwa stosowanego protokołu.